Տիեզերական ժողով
Տիեզերական ժողովը 4-րդ դարից սկսած ընդհանրական եկեղեցական համակարգում սկսում են հրավիրվել տիեզերական ժողովներ, որոնք քննարկում են ընդհանուր նշանակության հարցեր: Առաջին տիեզերական ժողովը հրավիրվել է 325թ. Նիկեա քաղաքում, որում քննարկման առարկա է դարձել ընդհանրական եկեղեցուն մարտահրավեր նետած արիոսականությունը:
Չորրորդ՝ Քաղկեդոնի տիեզերաժողովից սկսած արևելյան ուղղափառ եկեղեցիները դադարեցրին իրենց մասնակցությունը տիեզերաժողովներին՝ հրաժարվելով դրանք ընդունել որպես տիեզերաժողովներ: 1054թ.-ից դրանց դադարեց մասնակցել նաև ուղղափառ եկեղեցին:
Կաթոլիկ եկեղեցին շարունակեց տիեզերաժողովների ավանդույթը։ Չնայած դրանք վերածվել էին կաթոլիկ եկեղեցու տեղական ժողովների, տիեզերական տերմինի գործածումը կաթոլիկները պայմանավորում էին Հռոմի կաթոլիկ եկեղեցու տրանսազգային բնույթով: Կաթոլիկ եկեղեցու վերջին տիեզերական ժողովը Վատիկանի երկրորդ ժողովն էր 1962-65թթ: Տիեզերական ժողովներում քննարկվել են ոչ միայն դիսցիպլինար-կանոնական, այլ նաև դոգմատիկ հարցեր: