Հետ գնալ

Բուդդա

Բուդդա (սանսկրիտ՝ buddha – պայծառացած, իմաստնացած) –բուդդայականության մեջ բացարձակ կատարելության հասած եւ ուրիշներին փրկության ուղին ցույց տվող անձ: Բուդդա են անվանում ք.ա. 567թ-ին ծնված բուդդայականության հիմնադիր համարվող Սիդհարթա Գաուտամա Շաքիա Մունի Տատհագատանին։ Նրա թագավոր հայրը մարգարեությանը հետևելով մեկուսացրել էր իր որդուն արտաքին աշխարհից ու պարուրել աշխարհիկ վայելքներով: Մի անգամ, երբ 29-ամյա Սիդհարթայի որդին դուրս է գալիս պալատներից, տեսնում է կյանքի դժվարությունները, հանդիպում բորոտի, զառամյալ ծերունու եւ մահվան։ Որոշում է կայացնում լքել հայրական տունն ու գտնել ճշմարտությունը:

Չքավոր ճգնակյացի հետ հանդիպումը փոխում է արքայազնի ողջ մտածողությունը։ Նա որոշում է գտնել կյանքի իմաստը: Թափառական կյանքի վեց տարիներից հետո՝ 35 տարեկան հասակում նա դառնում է բուդդա՝ լուսավորված: 45 տարի շարունակ նա քարոզում է իր ուսմունքը՝ լուսավորության հասնելու ուղին, որի արդյունքում հիմնվել են բուդդայական համայնքները՝ սանգհաները: Հասնելով նիրվանայի՝ հավերժական հանգստության վիճակի, 80 տարեկան հասակում Հնդկաստանի Կուշինագար քաղաքում մահանում է։ 

Զրույց “Տիբեթ” կենտրոնի հիմնադիր Էլեոնորա Մանանդյանի հետ։ Ի՞նչ բան է բուդդայականությունը կրոն թե աշխարհայացք, որո՞նք են բուդդայականության ուղղությունները կամ մակարդակները, որո՞րնք են բուդդայականության երեք գանձերը և չորս ազնվազարմ ճշմարտությունները։ Կա արդյո՞ք հակասություն բուդդայականության և քրիստոնության միջև։ Բուդդայականություն։ Զրույց Էլեանորա Մանանդյանի հետ from EPF Armenia on...

Բուդդայականություն – համաշխարհային երեք կրոններից մեկն է, որը ծագել է Հնդկաստանի հյուսիսում ք.ա. առաջին հազարմյակի կեսերին: Ավելի ուշ շրջանում այն տարածվել է հարավարևելյան, կենտրոնական Ասիայի ու հեռավոր արևելքի երկրներում: Բուդդայականությունը հիմնվել է Սիթհարտա Գաուտամայի քարոզչության արդյունքում: Բուդդայականության ուսմունքը ամփոփված է չորս հիմնական սկզբունքների մեջ. ա) կյանքը տառապանք է, բ) տառապանքների պատճառն են ցանկություններն ու կրքերը, գ) գոյություն ունի տառապանքներից ազատվելու միջոց, դ) գոյություն ունի ութմասնյա ուղի, որը տանում է դեպի տառապանքների վերացում և հասցնում է նիրվանայի։ Ութմասնյա ուղին է՝ ճշմարիտ խոսք, ճշմարիտ միտք, ճշմարիտ գործ, ճշմարիտ կենսակերպ, մտքերի ճշմարիտ ուղղորդում և այլն, որոնք անցնելուց հետո մարդը ձեռք է բերում անխռով հոգեվիճակ։ Նիրվանայի կարելի է հասնել մեդիտացիայի (խորասուզում) միջոցով։ Փաստորեն նիրվանան հենց նույն տառապանքների, ցանկությունների դադարումն է։ Ըստ բուդդայի, տառապանքների ակունքը ծնունդն է, քանի որ մարդն անընդհատ վերածնվում է։ Մահից հետո նրա հոգին լքում է մարմինը և վերաբնակվում է մեկ այլ մարմնի մեջ։ Եթե մարդու կարման դրական է, ապա հաջորդ կյանքում նա կվերածնվի իբրև հարուստ, երջանիկ, առողջ, իսկ եթե բացասական է, ապա՝ միջատ, որևէ կենդանի կամ նույնիսկ առարկա։ Բուդդայականությունը բաժանվում է երկու մեծ ուղղությունների՝ թհերավադա («ավագների դպրոց») և մահայանան («մեծ մարտակառք»)։ Թհերավադան շեշտը դնում է առավելապես ճգնակյացության վրա, մինչդեռ մահայանան առավել լայն զանգվածներին հասու կրոնական ուղղություն է: Բուդդայականության ուղղություններից է նաև լամայականությունը, թանթրիզմը և այլն:

Անապատականներ (տես վանականություն)– կրոնական մղումով ու հավատքով աշխարհիկ կյանքից հրաժարված և ասկետիկ կյանքով ապրող անձինք, որոնք հիմնականում ապրում են մարդկանցից հեռու վայրերում, քարանձավներում և այլն: Անապատական կյանքով ապրելը բնորոշ է հինարևելյան կրոններին՝ բրահմայականությանը, բուդդայականությանը: Բուդդայականության հիմնադիր համարվող Սինդհարտա Գաուտաման ասկետիկ կյանքով ապրելուց հետո հասավ կատարելության...

Հնդկաստանի ազգային կրոնների շարքում յուրահատուկ տեղ է զբաղեցնում ջայնիզմը (ջայնականությունը): Ժամանակակից Հնդկաստանում ջայնականները կազմում են երկրի բնակչության մոտ 0,5-1 տոկոսը (մինչև 10 մլն.) և հիմնականում տարածված են Հնդկաստանի հարավային և արևմտյան շրջաններում՝ Մահարաշտա, Մադհյա-Պրադեշ, Ռաջաստան, Գուջարատ, Կարնատակա և այլ նահանգներում: Առաջացել է Ք.ա. 6-րդ դարում...

Պագոդան բազմահարկ բուդդայական կամ հինդուիստական տաճար է, որտեղ տեղակայված են բուդդայական պանթեոնի աստվածների պատկերները և որտեղ անց են կացվում ծիսական արարողություններ: Երբեմն պագոդա են անվանում նաև սանդղախորշերը՝ շինություններ, որոնց պատերի մեջ պահվում են տարեբր սուրբ մասունքներ: Թաիլանդում, Բիրմայում, Շրի Լանկայում, Լաոսում, Քամբոջայում պագոդա են կոչում...

Միսիոներությունը (լատ.՝ missio — առաքում, հանձնարարություն) եկեղեցական ու կրոնական կառույցների գործունեության տեսակը, երբ տվյալ ուղղության ներակայացուցիչը փորձում է իր հավատքը տարածել այլոց մեջ քարոզչության, սեփական վարքի կամ այլ ճանապարհներով՝ համոզելով, որ փրկության ուղին հենց այդ կրոնական ուղղությանը հետևելն է: Միսիոներության պարզագույն դրսևորումները երևան են եկել...

Մեսիան (հին եբր` մաշիաք — օծյալ) հուդայականության, քրիստոնեության և մի շարք այլ կրոններում Աստծո ուղարկած փրկիչն է, որը գալու է ապագայում եւ փրկի մարդկությունը: Հին կտակարանում նշված մեսիայի գաղափարը հրեաները ընկալում էին որպես կործանված թագավորության վերականգնման հույս, քանի որ Դավթի սերնդից պետք է ծնվեր թագավոր-մեսիան: Քրիստոնեության...

Ձեն բուդայականությունը չինական ու ողջ արևելաասիական բուդդայականության դպրոցներից է, որը դաոսականության ազդեցությամբ վերջանականապես ձևավորվել է 5-6-րդ դարերում: Առավել լայն իմաստով ձենը միստիկական հայեցողության դպրոց է: Ընդունելով բուդդայականության ընդհանուր սկզբունքները՝ ձեն-բուդդայականությունը յուրօրինակ կերպով է բացատրում երկրային ու երկնային աշխարհի փոխահարաբերության հարցը՝ համարելով, որ նրանք գտնվում են...

Համայնք – կրոնական իմաստով օգտագործվելու պարագայում նշանակում է որևէ կրոնի կողմնակիցների միավորում, կրոնական համակարգի սկզբնական միավոր: Քրիստոնեական կրոնում համայնքը եկեղեցին է, իսլամում՝ ումման, բուդդայականության մեջ՝ սանգհան, որոնց վրա էլ կառուցվում է հենց կրոնական ինստիտուտը: Յուրաքանչյուր կրոնական համայնք ունի իր կառուցվածքային, կազմակերպչական, գաղափարախոսական առանձնահատկությունները, ծեսն ու...