Հետ գնալ

Ապաշխարություն

Ապաշխարություն – քրիստոնեության մեջ բարոյական ուղղիչ միջոց է, որը պետք է կատարեն աշխարհականները, աբեղաներն ու քահանաները մեղսավոր մտքերի ու արարքների համար:

Ապաշխարել հնարավոր է որոշակի ծիսական գործողությունների միջոցով, որոնց շարքին են դասվում պասը, երկարատև աղոթքները, ուխտագնացությունը սուրբ վայրեր և այլն: Այն ավելի հաճախ նշանակվում է խոսովանահոր կողմից՝ խոստովանության ժամանակ կամ կամավոր՝ հավատացյալի կողմից:

Հայ առաքելական եկեղեցու ապաշխարությունը տեղի է ունենում հավաքական եղանակով ի տարբերություն կաթոլիկ եկեղեցու, որտեղ գործում է անհատական ապաշխարություն ինստիտուտը, և յուրաքանչյուր հավատացյալ կարող է ապաշխարհել առանձին քահանայի մոտ: Ապաշխարության ժամանակ արտահայտված մտքերը քահանան պարտավոր է գաղտնի պահել:

Խորհուրդներ (լատ.՝ sacramentum) – քրիստոնեական եկեղեցում իրականցվող պաշտամունքային արարողություններ, որոնք հոգևորականների միջոցով հավատացյալներին են հաղորդում Աստծո անտեսանելի շնորհը: Եկեղեցու վարդապետության համաձայն՝  խորհուրդների միջոցով հավատացյալի մեջ տեղի է ունենում անտեսանելի փոփոխություն՝ վերափոխում, որը հնարավոր չէ բացատրել ռացիոնալ եղանակով: Ուղղափառ և կաթոլիկ եկեղեցիները, այդ թվում նաև՝ Հայ...

Խոստովանություն – քրիստոնեական 7 խորհուրդներից է, որը կատարվում է կաթոլիկ և ուղղափառ եկեղեցիներում: Հավատացյալը խոստովանում է կամ զղջում է իր մեղքերը քահանայի (խոստովանահոր) առաջ, որից հետո քահանան թողոթյուն է տալիս (ներում է) նրան Աստծո անունից: Ապաշխարանքի մասին ուսմունքը քրիստոնեական եկեղեցու վարդապետության մեջ կարևոր տեղ ունի,...