Պարականոն գրքեր

Պարականոն գրքերը (հուն.՝ apokryphos – գաղտնի, ծածուկ) 2-4-րդ դարերում գրված ավետարաններ են, թղթեր, հայտնություններ և այլ հոգևոր գրքեր, որոնք չեն ընդգրկվել սուրբ գրական կանոնի մեջ հիմնականում այն պատճառաբանությամբ, որ պատկանում են գնոստիկյան գործիչների գրչին: Պարականոն գրքերը անվանվում են նաև ապոկրիֆ, սակայն ոչ բոլոր պարականոններն են ապոկրիֆ:

Եզրն առաջին անգամ գործածել է Իրենիոս Լուգդոնացին: Քանի որ Նոր Կտակարանը բազմաթիվ բացեր ունի Քրիստոսի մանկության և պատանեկության տարիների, առաքյալների քարոզչական գործունեության, Աստվածածնի կյանքի և այլ դրվագների վերաբերյալ, մի շարք քրիստոնյա մատենագիրներ փորձել են լրացնել այդ բացերը` իրենց գաղափարախոսությունը Սուրբ Գրքի տեսքով ճշմարտացի ներկայացնելու համար։ Դրանք բացակայում են նորկտակարանյան Ավետարաններից և չնայած դրան՝ կարևոր աղբյուր են տվյալ շրջանի պատմությունը հասկանալու համար: Այդպիսի քարոզները ընդունված է անվանել ագրաֆա (չգրված)։