Հետ գնալ

Ոգի

Ոգին (լատ.՝ anima – ոգի, շունչ) անճանաչելի ոչ նյութական էակ է, որը հանդիսանում է նյութական իրերի, առարկաների ներքին շարժիչ ուժը, էներգիան: Ոգի հասկացությունը ձևավորվել է ոգեպաշտական (անիմիստական) հավատալիքների ձևավորման փուլում:

Անիմիզմը հավատքն է բազմաթիվ ոգեղեն էակների գոյության նկատմամբ, որոնք իրենց մասնակցությունն են ունենում մարդկանց ամենօրյա գործունեության մեջ ու կարող են օգնել կամ խանգարել մարդուն իր նպատակներին հասնելու գործում:

Նախամարդը բոլոր ոգիներին պատկերացնում էր մարմնավոր կերպարանքով, քանի որ նրա ուղեղը դեռևս հնարավորություն չուներ վերարցարկման միջոցով հասնելու անմարմին ոգիների գոյության գաղափարին: Սակայն չկարողանալով բացատրել այնպիսի երևույթ, ինչպիսին երազն է, որի ժամանակ մարդը տեսնում է իր նախնիներին, նախնադարյան մարդը եկավ այն հետևության, որ յուրաքանչյուր մարդ ունի իր երկվորյակը, որը չի մեռնում մարդու հետ և շարունակում է պահպանել իր գոյությունը մահվանից հետո:

Քանի որ նախամարդու պատկերացումներում ոգին միայն մատերիական բնույթ ուներ, այդ պատճառով էլ շատ ցեղերի մոտ մարդու ստվերը նույնացվել է նրա երկվորյակի հետ: Դա իր արտացոլումն է գտել նաև լեզվամտածողության մեջ, որտեղ ստվեր և ոգի բառերը շատ դեպքերում նույնացվել են: Ոգեպաշտական հավատալիքներն ուղղակիորեն կապված են անդրշիրիմյան կյանքի պատկերացումների հետ, որտեղ, համաձայն վաղնջական հավատալիքների, հայտնվում են բոլոր մարդկանց ոգիները կամ հոգիները մահվանից հետո:

Վախճանաբանությունը կամ էսխատոլոգիան կրոնական ուսմունք է աշխարհի վախճանի մասին: Տարբերում են անհատական ու տիեզերական վախճանաբանություններ: Համարյա բոլոր կրոններն իրենց ուսմունքներում անդրադարձել են վախճանի գաղափարին՝ փորձելով ցույց տալ, թե ինչպես է կործանվելու աշխարհը և ինչպես են փրկվելու անմեղները: Քրիստոնեական վախճանաբանությունը հիմնված է Աստվածաշնչի Հովհանու ավետարանի վրա:...

Համաձայն կրոնական ու իդեալիստական պատկերացումների հոգին մարդու մեջ աննյութական սկիզբն է, որը շարժման մեջ է դնում ֆիզիկական մարմինը և մարմնի մահից հետո էլ շարունակում իր հավերժական գոյությունը: Հոգու մասին պատկերացումների հիմք է ծառայել հանդերձյալ կյանքի, մահվան ու անմահության վերաբերյալ մարդու մտածումները: Տարբեր հավատքներում ու հավատլիքներում...

Էկլեսիոլոգիա (եկեղեցաբանություն) (հուն.՝ ecclesia — եկեղեցի և logos – ուսմունք) – աստվածաբանության առանձին ճյուղ, որն ուսումնասիրում է եկեղեցին որպես հավատացյալների համայնք, միավորում՝ որպես աստծո ներկայություն երկրի վրա: Եկեղեցագիտությունը ուսումնասիրում է եկեղեցու պատմությունը, ձևակերպում եկեղեցու հատկանիշները, հիմնավորում հիերարխիայի անհրաժեշտությունը, շարադրում երկրային ու երկնային եկեղեցիների տարբերություններն ու սկզբունքները:...

Եվրասիա համագործակցություն հիմնադրամը (ԵՀՀ) 2014 թվականից ի վեր, գրեթե ամեն տարի հայտարարում է մրցույթ՝ կրոնական և ազգային փոքրամասնությունների, ինչպես նաև միգրանտների մասին հանդուրժողականության և խաղաղ համակեցության թեմայի շուրջ լավագույն լրագրողական նյութի համար։   Մրցույթի նպատակն է խրախուսել Հայաստանում հանդուրժողականության, խաղաղ համակեցության և բազմազանության վերաբերյալ հավասարակշռված...

Որ՞ն է եկեղեցու և մաֆիայի նմանությունը: Ըստ հայտնի կինոկատակերգության Մաֆիան, ինչպես Եկեղեցին, անմահ է: Չադ Ստախելսկու «Ջոն Ուիկ» կինոնկարում ռուսական մաֆիան և Ռուս ուղղափառ եկեղեցին ներկայացվում են որպես միմյանց փոխլրացնող կառույցներ, որտեղ եկեղեցու ղեկավարը միաժամանակ մաֆիայի պարագլուխն է: Անշուշտ, եթե ֆիլմը նկարահանվեր հոլիվուդյան ավանդական սցենարով,...

Գայանե Սարգսյան Լոռու մարզի Ֆիոլետովո համայնքի բնակչուհի, 22-ամյա Մարիայի կողմից երեք ամսական որդուն մանկատուն հանձնելու մասին իմացանք դեռ նախորդ տարեվերջին: Փորձեցինք կապ հաստատել նրա հետ՝ հասկանալու համար որդուն լքելու պատճառներն ու փորձել աջակցել նրան: Մարիայի հետ սկզբնական շրջանում հանդիպել չհաջողվեց. նա Երևանում էր, խոստացավ Վանաձոր...

Մյուռոնը հունարեն բառ է, որ ծագում է «օծել» արմատից և նշանակում է հեղուկ անուշահոտություն, հոտավետ յուղ կամ բույսից հոսող հյութ: Վաղ ժամանակներից մյուռոնը պատրաստվել է ձիթենու յուղի և տարբեր անուշահոտ համեմունքների խառնուրդից: Արևելքում տարածված էին նման յուղով կատարվող օծումները հատկապես սրբազան արարողությունների և տոնական միջոցառումների...

Հոգեգալուստը կամ պենտեկոստեն (հիսնօրյակ) Նոր կտակարանի Գործք Առաքելոց գրքի երկրորդ գլխում նկարագրված իրադարձությունն է, երբ Հիսուս Քրիստոսի հարությունից հիսուն օր անց, նրա խոստումի համաձայն, սուրբ Հոգին կրակե լեզուների տեսքով իջավ առաքյալների ու աշակերտների վրա, և նրանք սկսեցին խոսել տարբեր լեզուներով: Հոգեգալուստի տոնը տատանվում է մայիսի...