Հետ գնալ

Կաբալա

Կաբալա (հին եբր.՝ ավանդություն) – հրեականության համակարգում առաջացած էզոթերիկ մեթոդ, դիսցիպլին և դպրոց: Ավանդական կաբալիստը հրեականության համակարգում կոչվել է մեկուբալ: Կաբալան համակցել է գնոստիցիզմի, պյութագորասականության և նեոպլատոնականության գաղափարները։

Կաբալայում քննարկված է Աստծո էության, աստվածային էմանացիաների (սֆիրաների), աշխարհի, հրեշտակների, մարդու ստեղծման, նրանց ճակատագրի հարցը։ Կաբալայի հիմնական դրույթներն արտացոլված են «Սեֆեր Ցեցիրա»-ում («Արարչագործության գիրք», III-VIII-րդ դդ.) և «Զոհարում («Լույս»,XIII-րդ դար)։

Հասիդիզմ (եբր.՝ բարեպաշտություն) — հրեական կրոնի ուղղություններից մեկն է, որն առաջացել է 18-րդ դարում Ռուսաստանի ու Լեհաստանի հրեաների շրջանում: Հասիդիզմի հիմնադիր է համարվում Իսրայել Բեշտը (1700-1760թթ.), որի ուսմունքը շատ հարցերում հենվում էր հրեական միստիկական ուսմունքի՝ կաբալայի վրա և աչքի էր ընկնում ծայրահեղ խստակեցությամբ: Հասիդիզմն ուսուցանում...

Էզոթերիկ (հուն.՝ էզոթերոս — ներքին) – Էզոթերիզմը փիլիսոփայական կատեգորիա է, որը ենթադրում է աշխարհաստեղծման գաղտնիքների ճանաչումն ու ուսումնասիրությունը, համաձայն այս կամ այն փիլիսոփայական դպրոցի կամ միաբանության սահմանումների։ Տերմինը գործածվում է նաև առանձին կրոնների կամ համայնքների ծիսակարգերի «թաքնված» բնույթը նկարագրելու համար: Էզոթերիկ գիտելիքները ենթադրում են, որ...